Om te openen
moet ik me soms sluiten
ik sluit mijn vatbare ogen
ik sluit mijn gretige oren

Vouw mezelf in
ik laat alle golven van mijn geest bedaren
ik benader een kern van verstilling

Daar kan ik reflecteren
ontdek ik de berg in het meer
voel ik hoe de wolken worden gespiegeld
een vogel die overvliegt
vissen die in de diepte glijden

Daar kan ik langs de oever lopen
grassprietjes trillen
het water klotst zachtjes
mijn geest is betoverd

De tijd staat bijna stil
Ik heb de eeuwige natuur aangeraakt

Als ik nu mijn ogen open, zijn ze zacht
Als ik mijn oren opendoe, glimlachen ze

Nu kan ik de markt op gaan
Ik kan het meer zien in alle ogen